Ne zaman çocukluğumu hatırlasam yüzümü güldüren
kalbime neşe tohumlarını ekip huzurla büyüten
kıymetli anneanneme
Denizi çok seviyorum Arthur çok.
Denizsiz yaşamak mı,
bilirim inan ki zor.
Denizin karşısında bir bank
elimde en sıcağından simit oh, mis.
Yüzümde çok hafif tebessüm.
Dünya mı, bana ne dünyadan
ağır geliyor omuzlarıma
o koca bir mâsivâ!
İçimdeki çocuk öylesine hızlanmış ki salıncağında,
hâlini bir görsen, hiç mi hiç korkmuyor düşmekten
elini uzatsa zahmetsizce uzanacak bulutlara.
Henüz bilmiyor düşmenin acısını
dizleri kanayacak zamanla onun da
Var sen gökyüzünde kal ey çocuk
yeryüzü acıtır bunu unutma.
Bir yanımda benden olanları taşımayı lütuf sayan çantam
Diğer yanımda içinde dünyaları ağırlayıp da
bir tek beni kabul buyurmayan defterim
Ah işte o yanımda hiç taşımadığım kulaklık
yok mu o kulaklık!
Tam da şimdi lazımdı bana
Lâkin her zamanki gibi yatağımın başucunda sefada.
Olsun bende tıkarım kulaklarımı insanlara.
Biraz dalga hafif bir rüzgar
Anneannem gibi
omzuna başımı yaslasam da saçlarımla oynasa
uzun serüvenli bir masalın ardından
her gece olduğu gibi beni okusa
hayır dualarını ömrüme yoldaş kılsa
benden mesudu olur mu bu dünyada?
